In april (2015) is Nepal opgeschrikt door twee verschikkelijke aardbevingen.
Likhu - dat ten noorden van Kathmandu ligt - dichtbij het epicentrum van beide bevingen, is er erg slecht aan toe. Van de 650 gebouwen in Likhu staat nog maar één gebouw overeind, en dat is het nieuwe schoolgebouw van Stichting Likhu. Alle huizen zijn ingestort, 22 mensen zijn omgekomen, en een groot deel van het vee en de oogst is weg. Ook een deel van de oude school is ingestort.
De mensen in Likhu hebben het moeilijk. Ze zijn op zoek naar onderdak, om zich tegen de eerste moessonregens te beschermen. Vooral voor ouderen, kinderen en zwangere vrouwen is de situatie erg moeilijk. Er is vanuit de Nepalese overheid structurele hulp aangekondigd, alleen deze komt niet snel op gang. Stichting Likhu heeft bijgedragen totdat de hulpverlening op gang kwam. Ze hebben bijgedragen aan een eerste hulpmissie waarbij tenten, voedingsmiddelen en een medisch team naar Likhu zijn gestuurd.

Het is belangrijk dat er weer structuur in het leven van de kinderen komt, dat zij weer naar school gaan en dat er een begin gemaakt wordt met de verwerking van dit trauma.

Wat willen we concreet doen?
- herbouw van de lokalen die onveilig zijn;
- herbouw van het onderkomen voor leraren van buiten de directe omgeving;
- vervanging van schoolmaterialen (die verloren zijn gegaan in de aardbeving);
- opleiding traumaverwerking aan leraren;
- tijdelijk overbruggingssalaris leraren;
- aanschaf van een aantal nieuwe schooluniformen en voorziening voor schoolmaaltijden opdat alle kinderen minstens een keer per dag een goede maaltijd krijgen.

De 718 kinderen zullen snel weer naar school gaan. Deels in het nieuwe gebouw en deels in tenten met hun ouders. De eerste middelen worden zo snel mogelijk aangeschaft.

Help de Korenschroof.org zodat wij hen kunnen helpen !!

Door de aardbeving van april 2015 werd het dorp Likhu grotendeels verwoest. De school die was gebouwd was solide en aardbevingsbestendig en bleef daardoor ongeschonden staan, maar van  de overheidsschool bleef slechts een puinhoop over. Om het leven van de meer dan 700 scholieren zo snel als mogelijk te normaliseren en hen weer bij elkaar te brengen om traumatische  herinneringen aan de aardbevingen te kunnen delen, zijn de Nepalese en Nederlandse organisatie snel te werk gegaan. De overheid was toen nog niet in staat om met hulp bij te springen. Er werden noodlokalen opgezet, en er werd voor dagelijkse maaltijden en kleding gezorgd. Daardoor hebben de leerlingen slechts  35 dagen  schoolverzuim gehad. Tijdens de fase van onderwijs in de geïmproviseerde lokalen zijn ouders en leraren zorgvuldig begeleid om de gevolgen van de shock te kunnen verwerken. De  herbouw van de ingestorte school werd ondertussen met grote inzet uitgevoerd. De aanvankelijke tekorten aan bouwmaterialen, die door de blokkades aan de grens met India ontstonden, het regenseizoen en de enorme nood van de mensen die voor hulp een beroep deden op de Nepalese  partner, hebben wel tot gevolg gehad dat er tijd is verloren en dat de prijzen van bouwmaterialen sterk zijn gestegen. Er wordt in juni 2017 een derde en laatste termijn van het aangevraagde bedrag overgemaakt. Dat bedrag zal niet toereikend zijn om de afbouw te kunnen voltooien. Wilde Ganzen en de Nederlandse stichtingen  zullen trachten het nog resterende tekort op de begroting zo snel mogelijk te dekken.

In 2015 werden tijdens de aardbeving zes van de zeven gebouwde scholen uit dit project in het Gorkha district grotendeels verwoest. Het district behoort tot de zwaarst getroffen gebieden van Nepal.  Na een grote geldinzamelingsactie kon worden gestart met de wederopbouw, inclusief het herstel van watersystemen en toiletten. De bouw heeft veel moeite en tijd gekost omdat na de aardbeving  de grens met India werd gesloten en er geen bouwmaterialen uit dat land konden worden aangeleverd. Daarnaast waren veel waterbronnen vernield waardoor nog functionerende bronnen overbelast werden. Om cement aan te maken moest water van ver weg worden gehaald. En de wegen waren natuurlijk grotendeels onbegaanbaar, waardoor met jeeps en door dragers bouwmaterialen moesten worden aangevoerd. Maar het resultaat mag er zijn. Er zijn niet minder dan 44 klaslokalen gerealiseerd op zeven verschillende scholen, waarvan vijf voor middelbaar onderwijs.  Meer dan 2.000 jongeren uit zeer arme gezinnen kunnen weer naar school. En dat niet alleen, ze zijn er ook veilig, mocht er weer een aardbeving komen. Alle scholen zijn namelijk ‘aardbeving  proof ‘ gebouwd. Dat de kinderen en jongeren nu weer  naar school kunnen gaan draagt bij aan de normalisering van hun leven van alledag waardoor zij met hun klasgenoten de traumatische ervaringen van de aardbeving kunnen  uitwissen en daardoor verwerken.